Gonneke van Veldhuizen-Staas, IBCLC blogt vrijwel dagelijks op haar website Eurolac Lactatiekunde. Regelmatig plaatst ze een bijdrage van een gastblogger. Over het borstvoedingscongres van 26 september 2014 in Ede, waarvan Stichting Babyvoeding mede-organisator was, plaatste ze dit gastblog van de hand van Caroline Kruger, jurist en lactatiekundige en één van onze vrijwilligers.
Donderdag was ik op het borstvoedingscongres. Iederéén die iets met borstvoeding heeft was er natuurlijk bij, want het was het laatste borstvoedingscongres! Ik was er samen met de andere vrijwilligers van Stichting Babyvoeding (SBV), om de borstvoedingswereld te laten weten dat Stichting Babyvoeding weer actief is. We pleiten voor ethische marketing van borstvoeding vervangende producten ter bescherming van borstvoeding. En om een goed beeld te krijgen hoe het met de ethische marketing ervoor staat in Nederland, krijgt SBV graag meldingen van iedereen die zich afvraagt: “mag dit eigenlijk wel?” Op onze website staat een formulier waarmee je meldingen kan doen.
Eén van mijn favoriete onderwerpen stond op het programma van het congres: De WHO Code. Toen ik Gonneke in de zaal zag zitten, vroeg ik me onmiddellijk af welk onderwerp haar zou prikkelen tot haar eerstvolgende blog. Ik vroeg het haar en Gonneke draaide vrolijk de rollen om: wat zou ik als gastblogger willen schrijven? Ha! Dat laat ik me geen twee keer zeggen: over de WHO Code natuurlijk!
De spreker die uitleg gaf over het ontstaan van de WHO Code, Juanita Jauer Steichen, ging bij haar presentatie ook in op actuele Nederlandse overtredingen.
Maar voordat ik daarop inga, schets ik even waarvoor de Code bedoeld is:
In de tijd dat de eerste versie van de Code werd gemaakt (1979-1981) werd er zeer agressief reclame gemaakt voor kunstmatige zuigelingenvoeding. De borstvoedingspercentages waren dramatisch laag en de kindersterfte was zo hoog dat de WHO Code werd opgesteld door een intensieve samenwerking waarbij alle landen van de Wereldgezondheidsorganisatie waren betrokken. Ter bescherming van borstvoeding wordt in de WHO Code marketing voor borstvoeding vervangende producten sterk beperkt.
Juanita liet foto’s van overtredingen van de Code zien. Dat is altijd verhelderend. Want wist u dat kunstvoeding niet mag worden afgeprijsd? En flessen en spenen ook niet? De WHO Code verbiedt aanbiedingen om de beschikbaarheid te garanderen voor ouders die borstvoeding vervangende producten nodig hebben. Er mag met de prijzen van de gereguleerde producten niet gestunt worden. Door marketing inspanningen en door te stunten met prijzen wordt de basisprijs van het product immers hoger.
Ook al ging het Juanita in haar presentatie om bovenstaande toelichting bij het probleem van afprijzing, ik word altijd boos bij het zien van enorme flessen. Wist u dat flessen en spenen onder de WHO Code vallen? Afbeeldingen van flessen en spenen vallen onder de WHO Code, maar de maat van een fles valt er niet onder. Juist die hele grote flessen van 330 ml geven mij rillingen, die vind ik gewoonweg obsceen. En die zouden als je het mij vraagt door de overheid verboden moeten worden. De maat van de fles heeft niets met marketing te maken (of misschien wel een beetje: collectieve marketing voor het overvoeden van baby’s?), maar het zet wel het beeld neer van wat een baby kan of misschien zelfs hoort te drinken. Ik weet niet hoe het bij u is, maar ik klok niet binnen een paar minuten een blikje frisdrank (33cl) naar binnen. Daar doe ik wel even over. En als ik m’n best doe om het sneller op te drinken dan in mijn eigen tempo, dan voelt dat vrij ongemakkelijk. Hoe zou dat zijn voor zo’n mini-mens van nog geen jaar?
Deze grote flessen van 330 ml zetten iedereen op het verkeerde been:
- Deze hoeveelheid melk neemt een baby die zijn eigen hoeveelheid kan bepalen niet: baby’s die onbeperkt toegang tot de borst hebben, drinken tussen de 600 ml en 1000 ml* per etmaal.
- Kinderen die op verzoek gevoed worden (wat voor alle kinderen als norm zou moeten worden genomen, ook voor kinderen die de fles krijgen) drinken gemiddeld met 3,6,9 en 12 maanden, 10, 9, 7 en 5 voedingen per etmaal**. Maar van grote flessen gaat de suggestie uit dat een lagere voedingsfrequentie normaal of te verwachten is.
- De impliciete boodschap van zo’n grote fles is dat een kind een grote hoeveelheid hoort te drinken. Notabene, de verleiding wordt groot om te stimuleren dat je kind de fles leeg drinkt. Als je ten onrechte denkt dat je kind zulke grote voedingen nodig heeft, kom je misschien wel van verleiding tot dwang. De nadelige gevolgen van kinderen die met dwang gevoed worden en de gevolgen van te grote voedingen, werden besproken en één van de andere lezingen, dus dat is eerder iets voor een ander blog.
- Een baby van een jaar is gemiddeld 75 cm lang en de gemiddelde Nederlander is 175 cm lang. Dus met die grote flessen geven we kinderen die een hele meter korter zijn dezelfde hoeveelheid te drinken die in een blikje frisdrank zit.
Wat mij betreft verdient degene die grote flessen verbied een prijs of een lintje! *** Ik vind die grote flessen in ieder geval om te huilen!
* How much expressed milk wil my baby need?
** WHO pagina over groeistandaarden en Noors artikel
*** tijdens het laatste congres werd op bijzonder memorabele wijze de laatste borstvoedingsprijs uitgereikt aan Erica Post en werd een ridderlintje uitgereikt aan Lydia de Raad. In een zaal met ongeveer 500 vrouwen waren er vermoedelijk 1000 natte ogen te tellen…..je kon er ook al over lezen in Gonnekes eerdere blog over het SBO Borstvoedingscongres van 2014